برای آنان که هنوز متوجه نشده‌اند؛ ۸ حقیقت شفاف درباره دشمنی با ایران قوی

«ایران قوی» باعث می‌شود کشورمان به عنوان یک الگو و مدل برای کشورها و مردم دیگر جهان مطرح شود و بدون شک، این قدرت و قوت ما به مذاق دشمن خوش نمی‌آید. در ادامه به  بررسی ۸ مورد شفاف که نشانه  مشکل دشمنان  با «ایران قوی» است  می پردازیم.  

یک: در مبارزات پیروزی انقلاب اسلامی نه دیده و نه شنیده شده که انقلابیون پرچم ایران را آتش بزنند. چرا که اساسا مردم با ایران مشکلی نداشتند بلکه با رژیم حاکم بر ایران یعنی طاغوت و پهلوی همه جوره فاسد مشکل داشتند. اما در جریان اغتشاشات اخیر از اولین اقدام‌ها تا همین امروز، بار‌ها به پرچم ایران جسارت شد.

 دو: در بازی ایران انگلیس عده‌ای در فضای حقیقی و مجازی از باخت ایران خوشحال شدند و برای گل‌های انگلیس سوت و کف زدند. به فرض رویایی‌شان، اگر جمهوری اسلامی در همین ایام سقوط می‌کرد تیم ایران به جام جهانی نمی‌رفت؟ و آیا بازیکنانی غیر از همین بازیکنان در مقابل حریفان خود قرار می‌گرفت؟

سه: تروریست‌های حرم شاهچراغ و یا ایذه و اصفهان و یا عاملان عملیات ترور در مجلس شورای اسلامی دنبال کشتن مدافعان نظام و بسیجی و سپاهی بودند و یا با ترور کور جان هرکسی را که توانستند گرفتند؟

چهار: برنامه بمب گذاری در دو هواپیمای مسافربری که اخیرا افشا شد، ویژه کشتن مدافعان جمهوری اسلامی بود یا آنکه هرکسی مسافر آن هواپیما بود اعم از انقلابی، ضدانقلاب و بی‌تفاوت جان خود را از دست می‌داد؟

پنج: هدف آمران گروه‌های دستگیر شده برای برنامه بمب گذاری در بین اغتشاشگران، حذف بسیجیان بوده و یا اتفاقا مستقیما قصد کشتن همین مثلا معترضان را به نیت نسبت دادن به جمهوری اسلامی داشتند؟

شش: بوش، اوباما، ترامپ و بایدن همه در دوران خود جسورانه از حمله نظامی به ایران و یکسان کردن ایران با خاک گفته‌اند. به فرض وقوع این خیالات خام، فقط حامیان جمهوری اسلامی مورد هدف واقع می‌شدند یا همه ملت ایران با هر نوع تفکر و حتی مخالفت جدی با جمهوری اسلامی؟

هفت: تجزیه طلبان کرد (کومله و دموکرات) رسما و صریحا حضور خود در عملیات‌های مسلحانه جوانرود، مهاباد، پیرانشهر و بوکان را اعلام کرده‌اند و حتی فراخوان می‌دهند که حامیان ما به خیابان‌ها بیاند.

هشت: مصی علینژاد و حامد اسماعیلیون از چهره‌های شناخته شده سال‌های اخیر در ضدیت با جمهوری اسلامی و پرچمداری از مردم معترض با شعار‌هایی از جنس زن، زندگی، آزادی به نشست ناتو رفته اند و درخواست حمله نظامی به ایران کرده اند. به فرض تحقق این رویاها، اگر ناتو به ایران حمله کند، چگونه بین کشته شدن مثلا معترضان با حامیان جمهوری اسلامی فاصله ایجاد می‌شود؟ قرار است کدام زیرساخت‌هایی که برای خدمت به مردم آماده شده نابود شود؟

با همه این تفاسیر و موارد بسیار شفاف از واقعیت صحنه و پشت پرده، باز هم یک عده هرچند معدود در مقابل فهم این حقایق واضح و شفاف مقاومت می‌کنند و نمی‌خواهند قبول کنند همه دعوا‌ها سر ایران است. دشمنان با «ایران قوی» مشکل دارند.